رسید جان به دهانم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1169

1 رسید جان به دهانم ز آرزومندی مقام مرحمت است این نه موضعِ تندی

2 سزا منم به عقوبت گناه کار منم زبانِ بی‌گنهت را به هرزه می‌بندی

3 اگر به خون‌ِ منت رغبتی‌ست بسم‌الله مرا چه به‌ ز متاعی که آن تو بپسندی

4 دگر جواب سلامم نمی‌دهی شاید رضا رضایِ تو مخدومی و خداوندی

5 ولی به خلعتِ دشنام لطف کن باری که از عتابِ توم حاصل است خرسندی

6 نظر ز کارِ من دل شکسته باز مگیر بود که در سرت افتد که باز پیوندی

7 به هر دو دیده کند بندگیِ خاکِ درت نزاریی که پدر را نکرد فرزندی