جان منی ای نگار و سلطان از همام تبریزی رباعی 95

1 در پی آن می‌دوید دل که نگاری کجاست نوبت خوبان گذشت شاهد ما وقت ماست

2 بر سر آب حیات خیمه زده جان ما این تن خاکی دوان بهر سرابی چراست

1 منتظر باشند شب‌ها عاشقان ناکرده خواب تا برآید بامداد از شرق کویت آفتاب

2 آفتابی می‌کند از مشرق رویت طلوع کز شعاع آن نیارد چشمهٔ خورشید تاب

1 رویت به هر انجمن دریغ است سرو تو به هر چمن دریغ است

2 جایی که سخن رود ز رویت وصف گل و نسترن دریغ است