جان از تو دمی برد دمی دیگر از قدسی مشهدی رباعی 49

1 چشم عیبت چو نباشد گل و خاشاک یکی‌ست پاک‌بین را همه جانب نظر پاک یکی‌ست

2 عالمی قرب غمت یافته اما نه چو من کشته بسیار ولی بسته فتراک یکی‌ست

1 از زبان من غرض گو گرنه حرفی تازه بست بار اوراق تغافل را چرا شیرازه بست؟

2 ای که گویی نیست با معشوق کاری عشق را محمل لیلی که غیر از عشق بر جمازه بست؟

1 کی حرف ملامت شکند خاطر ما را؟ خصمی به چراغم نبود باد صبا را

2 در سایه دیوار خودم خفته غمی نیست گر بر سر من سایه نیفتاد هما را