جان ابراهیم از ملا احمد نراقی مثنوی طاقدیس 122

1 جان ابراهیم و موسای کلیم جان عیسی و شه بطحا حریم

2 هر گلی زان غیرت صد بوستان عطر گلهایش ز عطرستان جان

3 نی دی آنجا راه یابد نی خزان نی ز با دست و نه از برقش زیان

4 گلشنی بادش نسیم زلف یار دست قدرت اندر آنجا بازیار

5 گلشنی آبش ز ینبوع حیات چار حدش هست بیرون از جهات

6 دل به شاد زی از همه غمها برون آزاد زی

7 خیمه زد چون در دلت سلطان عشق ملک دل گردیده شهرستان عشق

8 هم هوا زانجا گریزد هم هوس جز یکی آنجا نیابی هیچکس

9 نی تورا باشد رضا و نی غضب نی طرب باشد تورا و نی هرب

10 آنچه او خواهد همی خواهی و بس نی هوا باشد تورا و نی هوس

11 بلکه خواهش از تو بگریزد چنان کانچه تو خواهی نخواهی خواهد آن

12 نخل خواهش برفتد از بیخ و بن گوش خواهش نشنود جز امر کن

13 گیرد اندر بزم اطمینان مقام فادخلی فی جنتی آمد پیام

14 جنت او نی جنان سیب و نار آن جنان بر خود پرستان واگذار

15 گر شدی از جنت او مختبر رو بخوان عند ملیک مقتدر

16 بارگاه صدق و ایوان جلال در جوار پادشاه ذوالجلال

17 نور این محفل بتابد چون به دل پاک گردد از ظلام آب و گل

18 پاک گردد همسر پاکان شود للخبیثین الخبیثات افکند

19 پا زند از جز یکی از کاینات هم بجوید طیبین و طیبات

20 نی ز فردوسش نشاط و نی نعیم نی ز دوزخ باک او را نی جحیم