ای جانِ به لب رسیده از حکیم نزاری قهستانی غزل 64

1 ای جانِ به لب رسیده بشتاب خود را و مرا به نقد دریاب

2 دل رفت و تو نیز بر سر پای اندیشه نمی کنی در این باب

3 بر نسیه چه اعتبار زنهار در حاصل نقد وقت بشتاب

4 تسلیم شو و ز خود برون آی نزدیک رهی ست تا به بوّاب

5 اما چو ز خود نمی کنی سیر وامانده ای ز جمع اصحاب

6 از همت دوستان مددخواه باشد نظری کنند احباب

7 بینی که ز دیر کعبه سازند وز چار سوی صلیب محراب

8 جانا چو نمی شود میسر ما را ز غمت به هیچ اسباب

9 در بادیة جمال رویت لب تشنه بمانده ایم بی آب

10 از ناله من اثیر پر سوز و زسینة من زمانه پر تاب

11 فرزند ادای نقد ما باش بشنو سخن نزاری ای باب

12 با نوح نشین که بحر طوفان نه پایان دارد و نه پایاب

13 ما را غم عشق تو چو دشمن در معرکه می کشد چو قلاب

14 در سلسله می کشند ما را ما بی خبر از بهشت در خواب