جان میدهد جان، آن لعل خندان از آذر بیگدلی غزل 145

1 جان میدهد جان، آن لعل خندان دل میبرد دل، آن عقد دندان

2 خوش آنکه گریم، چون ابرو بینم؛ آن غنچه لب را، زان گریه خندان

3 چون در برآرم، او را گذارم لب بر لب او، چون ارجمندان

4 هم من بدندان گیرم لب او هم او لب من گیرد بدندان