1 جان بیاد لبت شکر خاید دل بدندان غم جگر خاید

2 ظن سیری مبرکه لقمه خام بخت پیر است و دیرتر خاید

3 دل آشفته بخت من تا چند جای انگشت نیشتر خاید

4 آنکه گیرد مزاج پروانه شعله چون میوه های تر خاید

5 بس که یابد حلاوت از پرواز طایر شوق بال و پرخاید

6 لب شادی به بست یکچندی عرفی اکنون لب دگر خاید