جان خواست ز من از مجیرالدین بیلقانی رباعی 116

1 چه شب است این که درو خون ستم ریخته اند بر شکر ریز دعا زر کرم ریخته اند

2 موکب قدر رسید و به ره قدر سپاس آب صد جشن جم و عید حرم ریخته اند

1 زهی از فر تو گشته جهان نصرت آبادان زهی در عهد تو دیده زمانه عدل نوشروان

2 به نصرت دور گردونی به حرمت کعبه ثانی به رتبت اوج خورشیدی به کنیت سایه یزدان

1 رخت عاشقان را نظر می‌پذیرد لبت خستگان را شکر می‌پذیرد

2 فلک را شکرخنده می‌آید آنجا که پروانه را شمع پر می‌پذیرد