جوی شهد است لعل سیرابش از نشاط اصفهانی غزل 153

1 جوی شهد است لعل سیرابش تشنگی میفزاید از آبش

2 روز ما نذر طره ی سیهش بخت ما وقف چشم پر خوابش

3 دل مسکین و جعد مشکینش جان بی تاب و زلف پرتابش

4 حیف باشد بدین لطایف حسن که نباشد بکام احبابش

5 عاشقی و ملامت این نشود که شود سیر ماهی از آبش

6 اولین احتمال عاشق چیست جور احباب و طعن اصحابش

7 دل عاشق قرار کی گیرد بمتاع جهان و اسبابش

8 غرقه در بحر و باز مستسقی کی نماید سراب سیرابش

9 خواجه بیهوده تن همی پرورد گاه با شهد و گه بجلابش