جانان کدام دل که نگشتست از جهان ملک خاتون غزل 1202

1 جانان کدام دل که نگشتست رام تو و آن کیست کاو نشد به ارادت غلام تو

2 جز نام دوست ورد زبانم نمی شود در هر نفس که می زنم اوّل به نام تو

3 ناکامی جهان ز جهانت گر آرزوست خوش باش زان جهت که جهان شد به کام تو

4 هر چند خون این دل بیچاره خورده است بادا شراب عیش همیشه به جام تو

5 محرم بجز نسیم صبا نیست هیچکس کز من برد پیامی و آرد سلام تو

6 دانی چه فتنه ایست که افتاد در جهان زان چشم آهوانه و زلف چو شام تو

7 ای دل هوای زلف معنبر چه می کنی در غم بسوختیم ز سودای خام تو

8 آن دام و دانه ای که تو داری ز زلف و خال آخر کدام مرغ نیفتد به دام تو