جانا ز لبت ما را گر از ابن یمین فریومدی غزل 110

1 جانا ز لبت ما را گر کام نخواهد بود از ما بجهان باقی جز نام نخواهد بود

2 شادی وصالت را اغیار نمی بیند گوئی غم هجرانرا انجام نخواهد بود

3 با طوطی جان گفتم گرد شکرش کم گرد کان سلسله مشکین جز دام نخواهد بود

4 آرام نمیگیرد بر روی تو زلف آری کس را ببر آتش آرام نخواهد بود

5 ما را شکری باید از پسته خندانت گیرم که سلامی نه دشنام نخواهد بود

6 هست ابن یمین از تو خشنود بدشنامی از تو طمعش زین بیش اکرام نخواهد بود