جانا ز تو تا به چند اندوه کشم از جامی رباعی 96

1 ای که در دولت دین کم زنی چند دم از نسبت آدم زنی

2 آدمی آنست که دینی در اوست محو گمان کرده یقینی دراوست

1 شب که از هر کار دل پرداختی با حریفان نرد عشرت باختی

2 بزمگاهی چون بهشت آراستی مطربان حور پیکر خواستی

1 پیش شیخی رفت آن مرد فضول بهر بی فرزندیش خاطر ملول

2 گفت با من دار شیخا همتی تا ببخشد کردگارم دولتی