جانا ز دست عشق تو فرسوده از جهان ملک خاتون غزل 982

1 جانا ز دست عشق تو فرسوده خاطرم گر دورم از نظر به دل و جانت حاضرم

2 منظور من تویی به جهان ای جهان جان وز دیده بر جمال تو ای دوست ناظرم

3 چون من کسی ندید خریدار در جهان جان می فروشم و غم عشق تو می خرم

4 من معتقد به حسن و جمالت شدم چنانک کز مهر وی دوست به خورشید ننگرم

5 از روزگار هجر به جان آمدم بیا جان را کنم فدات گر آیی شبی برم

6 با وصل دوست دوزخ ماهست چون بهشت با هجر دوست جنّت مأوا کجا برم