جانا تن نالان که نماندست از سید حسن غزنوی رباعی 90

1 چون دلم در خدمت آن سرو گلنار ایستد دیده در نظاره آن لعل دربار ایستد

2 گر به نزدیک من آید فی المثل تا جان برد دل کند تکبیر و آید پیش آن یار ایستد

1 بشگفت در بهار سعادت نهال ملک تازه است روی بخت که برگشت سال ملک

2 از چشم گوش ساز که بی ترجمان صوت گوید همی ثنای شهنشاه حال ملک

1 هفته دیگر بسعی ابر مروارید بار آورد شاخ شکوفه عقد مروارید بار

2 گاه باد از عارض سنبل برانگیزد نسیم گاه ابر از طره شمشاد بنشاند غبار