جانا لبم از ذکر تو خاموش مباد از جامی رباعی 6

1 حبذا شاهی که در عهد شباب شد ز توبه همچو پیران بهره یاب

2 گر چه از باده لب آلود از نخست زان به آب توبه آخر لب بشست

1 ای ز صفت تیره دلان خم زده وز صفت اهل صفا دم زده

2 دل نشده صاف ز نام آوری نام برآورده به صوفیگری

1 ای به شکر خواب سحر داده هوش خیز که برخاست ز مرغان خروش

2 مرغ سحر زنده و تو مرده ای او ز نوا گرم و تو افسرده ای