جانا صد ره بمُردم از عطار نیشابوری مختارنامه 17

1 چه شاهدی است که با ماست در میان امشب که روشن است ز رویش همه جهان امشب

2 نه شمع راست شعاعی، نه ماه را تابی نه زهره راست فروغی در آسمان امشب

1 آیینهٔ تو سیاه رویی است او را چه خبر که ماه‌روی است

2 آن آینه می‌زدای پیوست کورا گه پشت و گاه روی است

1 چون ز مرغ سحر فغان برخاست ناله از طاق آسمان برخاست

2 صبح چون دردمید از پس کوه آتشی از همه جهان برخاست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند