جانا بیا که مدت از حکیم نزاری قهستانی غزل 339

1 جانا بیا که مدت هجران ز حد گذشت تشویش روزگار پریشان ز حد گذشت

2 چند احتمال و صبر توان کرد چاره یی کاین درد را توقف درمان ز حد گذشت

3 امّید وصل هم نتوان کرد منقطع هر چند انتظار فراوان ز حد گذشت

4 بگذشت عمر و هیچ تدارک نکرد یار صبر من و جفای رقیبان ز حد گذشت

5 جمعیتی پدید نیامد هنوز و هجر بر وعده ی مخاف جانان ز حد گذشت

6 کو کشتی وصال که در قلزم فراق موج بلا و آفت طوفان ز حد گذشت

7 بر من نکرد رحم و نبخشود و راز من شد آشکار و ناله ی پنهان ز حد گذشت

8 دل در تنور سینه ی پر آتشم بسوخت نبود عجب چو آتش سوزان ز حد گذشت

9 ای پیک عاشقان نفسی رنجه کن قدم دانی که محنت من حیران ز حد گذشت

10 با یار گو نزاری شوریده حال را هم جانبی بدار که نتوان ز حد گذشت