جمال یار می بینم ز روی صورت از اسیری لاهیجی غزل 35

1 جمال یار می بینم ز روی صورت و معنی که پیش چشم مجنونست عالم سربسر لیلی

2 چو شد مشهور در عالم جمال یار و عشق ما چرا افسانه میگوید کسی از وامق و عذرا

3 بعالم کی بدی نام و نشان عالم و آدم اگر از پرده هر دو نبودی حسن تو پیدا

4 کجا حسن دل افروز تو دیدی عاشق بیدل اگر لطف تو نگشودی نقاب از روی جان افزا

5 ز بار محنت عشقش مرو ای دل ز جای خود بدرد عاشقی می باش همچون کوه پا بر جا

6 اگر تو عشق می ورزی ز خود بگذر که عاشق را حجابی بدتر از هستی نباشد در ره مولی

7 اسیری تا ابد نبود ز فکر زلف او خالی چو از روز ازل آمد نصیبش مایه سودا