جمال خود منما، جز به دیده از سلمان ساوجی غزل 24

1 جمال خود منما، جز به دیده پر آب روا مدار، تیمم به خاک، در لب آب

2 تو شمع مجلس انسی، متاب روی از من تو عین آب فراتی مده فریب سراب

3 کسی که سجده گهش، خاک آستانه توست فرو نیاورد او، سر به مسجد و محراب

4 مکن به بوک و مگر عمر را تلف سلمان بست که گشت بدین صرف، روزگار شباب