جمادست آن که دل از حکیم نزاری قهستانی غزل 420

1 جمادست آن که دل داری ندارد یقین می دان که جان باری ندارد

2 تو آن منگر که صاحب دولت این جا به جز عیش و طرب کاری ندارد

3 اگرچه ملک و مال و جاه دارد ولی چون یارِ من یاری ندارد

4 ز من باور مکن گر چینِ زلفش دلی در زیرِ هر تاری ندارد

5 ز من مشنو اگر از غمزۀ او خرد در هر قدم خاری ندارد

6 چو از هر گوشه تُرکِ چشمِ مستش نظر بر خونِ هشیاری ندارد

7 کمند اندازِ گیسویش به هر جا رسن در حلقِ عیّاری ندارد

8 تو هم مشنو ز من گر این گواهی به نزدیکِ تو مقداری ندارد

9 دروغ است این سخن گر از هر اعضا نزاری نالۀ زاری ندارد