1 جبین نظم حسن رخت راست مطلع دو ابرو ز مطلع فروتر دو مصرع

2 چنان می درخشد زبرقع جمالت که شد رشته نور هر تار برقع

3 فتد بخیه بر رو چو از پرده پوشی نزد شیخ ما وصله ای بر مرقع

4 غمت در دلم تخم عیش ابد شد بلی این سراآن سرا راست مزرع

5 به میخانه گر قالبم خشت گردد روم بر سر خم نشینم مربع

6 چو جمعیت آباد دلهاست زلفت به هر حلقه جمعی نگر کرده مجمع

7 به زلف تو قطع سخن کرد جامی کم افتد غزل را بدین لطف مقطع