1 کشور هند که بادا بری از خوف و خلل آفتابیش فرازندهٔ قدر است و محل

2 کز شرف سایهٔ آن باج نهد برخورشید شرف از پایهٔ او وام کند اوج زحل

1 رنگینی دکّان شود آن چشم سیه را از خونم اگر غازه دهد، تیغ نگه را

2 آن غالیه گون خال، ندانم به چه تقصیر در نیل کشد اختر این بخت سیه را؟

1 کای آستان قصر جلال تو عرشسا وی مهر ومه به راه توکمترز نقش پا

2 روشن فروغ رای تو کالنّور فی الظّلم در دل خیال روی تو، کالبدر فی الدجا