ای در شکنج زلف تو مرغ دلم جا ساخته
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 ای در شکنج زلف تو مرغ دلم جا ساخته جانم روانی مسکن خود را بدو پرداخته
2 ای نور هر دو دیده ام در پیش شمع روی تو مسکین دلم پروانه وش جان و جهان در باخته
3 نقد روان ما غمت بربود از دستم ولی در بوته هجران تو قلب دلم بگداخته
4 تا کی به غم دم درکشی در هجر او فریاد کن ای دل به بستان غمش کمتر نه ای از فاخته
5 با آنکه او بر جان من بس جور و خواری می کند بیچاره ی مسکین دلم با جور او در ساخته
6 داری به جای من بسی دلبر ولیکن دلبرا ما در جهان بیوفا جز تو کسی نشناخته