دردا و دریغا که دل از از انوری ابیوردی غزل 190

1 دردا و دریغا که دل از دست بدادم واندر غم و اندیشه و تیمار فتادم

2 آبی که مرا نزد بزرگان جهان بود خوش خوش همه بر باد غم عشق تو دادم

3 با وصل تو نابوده هنوزم سر و کاری سر بر خط بیداد و جفای تو نهادم

4 دل در سخن زرق زراندود تو بستم تا در غم تو خون دل از دیده گشادم

5 مپسند که با خاک برم درد فراقت چون دست غم عشق تو برداد به بادم

6 با آنکه نباشی نفسی جز به خلافم هرگز نفسی جز به رضای تو مبادم