شنیده ام که ز من یاد کرده ای جایی از جامی غزل 978

1 شنیده ام که ز من یاد کرده ای جایی نداشتم من بیدل جز این تمنایی

2 کجا کند چو تویی یاد چون منی هیهات همی پزم پی تسکین خویش سودایی

3 هزار بوسه زنم ز آرزوی پابوست چو در ره تو نشان یابم از کف پایی

4 دلم ز هر دو جهان در غمت ازان یکتاست که در زمانه نداری به حسن همتایی

5 هزار سرو و گل از باغ خاطرم رسته ست ز فکر قامت و رخسار سرو بالایی

6 نه رنج خار و نه تشویش باغبان شب و روز به دیده دل و جان می کنم تماشایی

7 مده به عشوه صورت عنان دل جامی که هست در پس این پرده صورت آرایی