انصاف داده‌ام که از مجیرالدین بیلقانی غزل 77

1 انصاف داده‌ام که به خوبی یگانه‌ای واندر جهان به حیله و افسون فسانه‌ای

2 پاکیزه‌تر ز غنچه گل بر بنفشه‌ای پوشیده‌تر ز دانه در در خزانه‌ای

3 شاخی است دلبری که تو آن را شکوفه‌ای عقدی است دلبری که تو آن را میانه‌ای

4 شادی به روی تو که ز تو شاد نیست کس صد جان فدای غم که تو غم را بهانه‌ای

5 در خون من مشو که نه همدست عالمی بر جان من مزن نه تو یار زمانه‌ای

6 روزی که آیم از پی دیدار بر درت با من برون پرده و بی‌من به خانه‌ای

7 گفتی بدان مجیر که از دل ترا نیم عقلی و هوش نیست عجب گر مرا نه‌ای!