1 به داغ عشق پروردم، بهار خاطر خود را که برگ عیش دانم، خارخار خاطر خود را

2 نیارم کرد بیرون ازکنار دل،که پروردم به جان غمهای بیرون از شمار خاطر خود را

3 ره آمد شد مردم، به من بسته ست دلتنگی حصاری گرد خودکردم، غبار خاطر خود را