منت جفا ز وفا برگزیده آمده از آذر بیگدلی غزل 119

1 منت جفا ز وفا برگزیده آمده ام! تو را گمان که وفایت شنیده آمده ام؟!

2 مرا چه بیم ز کشتن دهی؟! که من خود را بر آستانه ی تو کشته دیده آمده ام!

3 ز دست من چه کشی دامن؟ این همان دست است که من ز دامن خوبان کشیده آمده ام

4 در قفس، برخ من مبند؛ آن مرغم، که فصل گل، ز گلستان پریده آمده ام!

5 مرا بگوشه ی چشمی نمی نوازی و، من ز جلوه گاه غزالان رمیده آمده ام

6 بلب نمیرسدت خنده بر من، این ظلم است؛ که جان ز شوق تو بر لب رسیده آمده ام!

7 مپوش چاک گریبان زمن، که من همه جا باین امید گریبان دریده آمده ام!

8 شنیده ام ز ستم کشته ای تو آذر را ز اضطراب، دلم آرمیده آمده ام