یکچند، در این مدرسه‌ها از شیخ بهایی رباعی 59

1 فصاد، به قصد آنکه بردارد خون می‌خواست که نشتری زند بر مجنون

2 مجنون بگریست، گفت: زان می‌ترسم کاید ز دل خود غم لیلی بیرون

1 ای مانده ز مقصد اصلی دور! آکنده دماغ، ز باد غرور!

2 از علم رسوم چه می‌جویی؟ اندر طلبش، تا کی پویی؟

1 زاهد، به تو تقوی و ریا ارزانی من دانم و بی‌دینی و بی‌ایمانی

2 تو باش چنین و طعنه می‌زن بر من من کافر و من یهود و من نصرانی