بودم صنما چو رفته از مسعود سعد سلمان رباعی 30

1 دریغا جوانی و آن روزگار که از رنج پیری تن آگه نبود

2 نشاط من از عیش کمتر نشد امید من از عمر کوته نبود

1 ز شاه بینم دل های اهل حضرت شاد هزار رحمت بر شاه و اهل حضرت باد

2 من این نشاط که دیدم ز خلق در غزنین بدید خواهم تا روز چند در بغداد

1 زهی هوا را طواف و چرخ را مساح که جسم تو ز بخارست و پرتو ز ریاح

2 اگر به صورت و ترکیب هستی از اجسام چرا به بالا تازی ز پست چون ارواح