1 گشته‌ام از فیض عشق موی به مو دوست دوست این نه بود او منم وین نه منم اوست اوست

2 در دو جهان غیر یار نیست ولی چون کنم چشم خرد مغز را می‌نگرد پوست پوست

3 در تو کشد عاقبت رشته سیر دو کون کوی تو بحرست بحر هر دو جهان جوست جوست

4 چون رخ او بنگرد چشم جهان بین عقل آنچه نقابش خرد کرده گمان روست روست

5 کشته عشقم چسان شکوه ز دشمن کنم آنکه بخونم کشید دوست بود دوست دوست

6 بینداز او آنچه چشم آنهمه رنگست رنگ آنچه مشام دلم میشنود بوست بوست

7 وحدت او را زیان نیست ز کثرت بلی آنچه گهی خط و گاه زلف بود موست موست

8 بر خط فرمان تست نه سر مشتاق و بس در خم چوگان حکم نه فلک گوست گوست