1 از مرگ من آن عشوه نما را که خبر کرد آن فتنهٔ ماتم زده ها را که خبر کرد

2 افسانهٔ غم های تو گویند به نوحه از درد دلم اهل عزا که خبر کرد

3 گویند که آشفتگئی هست درآن زلف زین غم، که فزون باد، صبا را که خبر کرد

4 بودند به هم گرم نگاه من و معشوق بیگانگی آموز حیا را که خبر کرد

5 خلد از تو نگیرند شهیدان محبت از جود تو این مشت گدا را که خبرکرد

6 در صومعه زهاد نهان باده گسارند از شیوهٔ ما اهل ریا را که خبر کرد

7 عرفی به تو رندان ته خم لطف نمودند از تیرگی ات اهل صفا را که خبر کرد