سالها تا ز غم عشق رخت از جهان ملک خاتون غزل 909

1 سالها تا ز غم عشق رخت سوخته ام دیده را غیر رخت از دو جهان دوخته ام

2 درس مهر تو ز جان و دلم ای مایه روح پیش استاد غم عشق تو آموخته ام

3 با همه سوز دل و آب دو چشم ای دیده غیر درد غم هجرانت چه اندوخته ام

4 گر کسی نام رخ خوب تو بردی به زبان من ز شادی چو گل روی تو افروخته ام

5 با همه غصّه که از دست تو دارم در جان به جهان خاک کف پای تو نفروخته ام

6 من چو گنجشک ضعیفم به غم عشق زبون در هوای رخ خورشید تو پر سوخته ام

7 تا ابد عشق تو در جان جهانم باشد من که از روز ازل مهر تو آموخته ام