تا چند پی نفس دغاباز روم از جامی رباعی 92

1 ای صفت خاص تو واجب به ذات بسته به تو سلسله ممکنات

2 گر نرسد قافله بر قافله فیض تو در هم درد این سلسله

1 چون سلامان شد حریف ابسال را صرف وصلش کرد ماه و سال را

2 باز ماند از خدمت شاه و حکیم هر دو را شد دل ز هجر او دو نیم

1 ای به شکر خواب سحر داده هوش خیز که برخاست ز مرغان خروش

2 مرغ سحر زنده و تو مرده ای او ز نوا گرم و تو افسرده ای