1 دل غنچه را باز این غم گرفتست که پشت بنفشه چرا خم گرفتست

2 نقاب از رخ او بخواهد گشودن صبا غنچه را زان فرادم گرفتست

1 سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد

2 بگسترند عروسان باغ دامن خویش چو ابر برسرشان ز استین گهر ریزد

1 سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد چهار سوی چمن نافۀ ختن گیرد

2 نسیم افتان خیزان چو مست عربده جوی بباغ در جهد و جیب نسترن گیرد