آن زلف سیه بلای جانست از قطران تبریزی رباعی 112

1 کافور بار شد فلک و کوه سیمرنگ وز کوه کرد روی سوی دشت غرم و رنگ

2 کهسار سیمرنگ شد و چرخ سیمگون آبی زریر گون شده باده عقیق رنگ

1 چون رخ معشوق خندان شد بصحرا لاله زار ابر نیسانی همی گرید ز عشق لاله زار

2 از نسیم باد خارستان همه شد گلستان وز سرشگ ابر شورستان همه شد لاله زار

1 تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود در تمنای رخت جان و دلم مرهون بود

2 گر ترا یارا بجای من بود یار دگر در دو چشم من بجای خواب هر شب خون بود