سر نهادن به سر کوی غمت تسلیم از سلیم تهرانی غزل 292

1 سر نهادن به سر کوی غمت تسلیم است خاستن از سر جان عشق ترا تعظیم است

2 شوق دیدار به هرجا که شود حوصله سوز تیشه ی بتگری از ناخن ابراهیم است

3 مطلب کسوت سلطان و گدا خرسندی ست هر کلاهی که سری گرم کند دیهیم است

4 نیک و بد آنچه ز طفلان دبستان شنود طفل را هوشی اگر هست، همه تعلیم است

5 نه همین گل به سر از عزت زر جا دارد دلنشین همه کس نغمه ی ساز از سیم است

6 این سرشکی که تو داری به ره شوق، سلیم در یبابان مشو ایمن که ز طوفان بیم است