نوبت حسن ترا لطف تو گر از انوری ابیوردی غزل 124

1 نوبت حسن ترا لطف تو گر پنج کند عشق تو خاک تلف بر سر هر گنج کند

2 قبلهٔ روی ترا هرکه شبی برد نماز چار تکبیر دگر روز بر این پنج کند

3 نرگس مست تو هشیارترین مرغی را سینه چون نار کند چهره چو نارنج کند

4 عقل بر سخت لبت را به سخن گفت این است زانکه در مهد همی طفل سخن‌سنج کند

5 رخ و اسبی بنهد روز و رخت را آن‌کس کز مه یک شبه هر مه رخ شطرنج کند

6 غم و رنج تو اگر نام و نشانم ببرد بی‌غم و رنج مبادم اگرم رنج کند

7 دامن چون تو پری دست گهر گیرد و بس وای آنکس که طمع در تو به نیرنج کند