تویی،که مرهم ریشی و غایت از قاسم انوار غزل 310

1 تویی،که مرهم ریشی و غایت مقصود جناب حضرت محبوب عاقبت محمود

2 مرا که طاقت هجران نمانده است،ای دوست بیا که عمر عزیزست،میشود نابود

3 یقین که هیچ ندانست قدر عمر عزیز کسی که در ره عشقت نکرد ترک وجود

4 مرا که خیل خیال تو یار غار آمد بروز هیچ نیاسود و شب دمی نغنود

5 بیا بمجلس رندان عشق و خوش بشنو هزار ناله بربط، هزار نغمه عود

6 شبی خیال رقیبم بخاطر آمد و عقل خطاب کرد بجان :«بئس وارد المورود»

7 بیار، ساقی جان، باده مصفا را بده بقاسم مسکین،برغم شیخ جحود