1 وقت آن است که افیون به شراب اندازیم دو جهان را به یکی جرعه خراب اندازیم

2 دلم از صوت تذروان بهشتی نگشود گوش بر نالهٔ مرغان کباب اندازیم

3 ای که بر زشتی من خنده زنی، باش که من بخرم دستی و از چهره نقاب اندازیم

4 گل فشانند به بستر همه چون عرفی و من مشت خس چینم و در جامهٔ خواب اندازیم