افکند دلم به کوی دلداری رخت از مجد همگر رباعی 49

1 هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد از سوز دلم سنگ به فرسنگ بنالد

2 هر صبحدم از درد فراق تو بنالم زانگونه که در وقت سحر چنگ بنالد

1 ای تو به جاه خسرو صاحب نشان شده در ملک شاه خسرو و صاحب قران شده

2 ای آفتاب سایه فکن کز ظهور تست در سایه تو ذره صفت خور نهان شده

1 دلا منال به درد از غراب گرد نعیب که روز هجر نعیب از غراب نیست غریب

2 زیار نال و رقیبش که سوز و ناله من ز جور یار و رقیب است نز غراب و نعیب