1 هست کار سعادت دنیا راست همچون مناره برفین

2 آفتاب تموز حادثه ها برگشاده برو- ز تاب کمین

3 در تزلزل بنای ارکانش دل برو کی نهند اهل یقین

4 ناگهانی ز هم فرو ریزد که امید ثبات دارد ازین

5 هر کرا آز پیشوائی کرد باز نشناخت مهر چرخ از کین

6 هر زمانش زبان حرص کند آیتی دیگر از هوا تلقین

7 ما و یاری و کنج عافیتی که همینست و بس بهشت برین

8 اینسخن باور از نمیداری خیز و رنجه شو و بیا و ببین

9 زانگروهی که سخره شهرند تا بدانی که نیست ابن یمین