1 تا از بر من آن صنم گل عذار رفت چون زلف بی قرار وی [از] من قرار رفت

2 مستغرقم به بحر غم اندر فراق تو زان رو کم از دو دیده بت غمگسار رفت

1 بر روی توأم خسته ولی بسته جگر بر حال من خسته دل انداز نظر

2 در بحر غمت غریق گشتم جانا بر ساحل ذوقی ز منت نیست خبر

1 آن دیده بین که چون به جفا می کند نگاه با آنکه برد در سر زلفش دلم پناه

2 جانا چرا به خون دلم تشنه ای مکن آخر بگو که چیست مرا جز وفا گناه