کوی عشق است و سعادت را در از سلیم تهرانی غزل 313

1 کوی عشق است و سعادت را در اینجا کارهاست سایه ی بال هما با طره ی دستارهاست

2 پرتو صبح جبین او شود هرجا بلند شام همچون سایه آنجا در پس دیوارهاست

3 با نیازی رو به ساقی کن اگر دلخسته ای کآب دست او شفابخش همه بیمارهاست

4 در بیابان جنون چون تارهای عنکبوت تارهای دامنم پیدا ز نوک خارهاست

5 عمر صرف آشنایی ها شد و با ما سلیم یار ما بیگانه همچون ابتدای کارهاست