آن را که مراد حال باشد از عرفی شیرازی غزل 242

1 آن را که مراد حال باشد کی رغبت قیل و قال باشد

2 آن جرعه که دُرد شکوه دارد در ساغر من زلال باشد

3 از شغل غمی که گفتنی نیست گویم به تو گر محال باشد

4 هر نفس که در بهشت بینم در کارگه خیال باشد

5 نقشی که نظاره بر نتابد می جویم و آن وصال باشد

6 چون کینه ز طبع دوستانت مهر از دل او محال باشد

7 عمر تو که عید زندگانیست آرایش ماه و سال باشد

8 گفتی گله کرده ای ز جورم بهتان چنین ملال باشد