منم آن چشمۀ خورشید گاه نظم سخن از کمال‌الدین قطعه 309

1 گل زرشک تو پیرهن بدرد روی تو پرده بر سمن بدرد

2 چون زند غمزۀ تو دست به تیغ زهرۀ مهر تیغ زن بدرد

1 رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد خطی چنان که ز مشک سیاه نتوان کرد

2 چگونه بوسه توان زد برای رخ نازک که از لطیفی در وی نگاه نتوان کرد

1 شب نیست کم ز هجر تو صد غم نمی رسد اشکم بچار گوشۀ عالم نمی رسد

2 اندر تو کی رسم؟ که نسیم سحرگهی در گرد آن کلالۀ پر خم نمی رسد