1 هنوز آغاز رعنایی ست عشق سرکش ما را فروزان تر کند دامان محشر آتش ما را

2 جگر خون از خمار بوسهٔ آن لعل میگونم ازین سر جوش جامی ده، لب دردی کش ما را

3 تمناها شهید، از فیض آه بی اثر دارم فراوان است بسمل، تیر روی ترکش ما را

4 خجل شد در امیدش سینه ی چاک و ندانستم که حسرت، هاله آغوش باشد مهوش ما را

5 حزین ، از گریه ام چون شمع کاری برنمی آید که آب دیده نتواند نشاند آتش ما را