بهار شد که رود هرکسی به از سلیم تهرانی غزل 872

1 بهار شد که رود هرکسی به راه چمن شکوفه رفت ز خلوت به بارگاه چمن

2 بهار شد که ز شوخی دگر سوار شود به اسب چوب چو اطفال، پادشاه چمن

3 بهار شد که ز خلوت صراحی و مینا روند از پی طاعت به عیدگاه چمن

4 حریف لشکر خونریز غم نه ایم، ازان چو خیل سبزه گریزیم در پناه چمن

5 ز باغ رفت و فتاد از قفای او چو قفس هزار رخنه به دیوار از نگاه چمن

6 به عزم کوی بتان، احتیاج سامان نیست شراب توشه ی این ره بود چو راه چمن

7 سلیم آفت غم را به دل علاجی نیست خزان نمی گذرد از سر گناه چمن