بهار است و چمن چون روی محبوب از سلیم تهرانی غزل 90

1 بهار است و چمن چون روی محبوب چو قد یار، هر سروی دل آشوب

2 دل از موج و دم ماهی گشاید صفای خانه از آب است و جاروب

3 کبوتر را فرستادم به سویش خط آزادی اش دادم ز مکتوب

4 گروهی نیستند ابنای عالم که بگذارند یوسف را به یعقوب

5 به خونخواری جهانی اوفتاده مرا در پوست، همچون کرم ایوب

6 قفس از شعله ی آواز ما سوخت چنین می باشد آتشخانه ی چوب

7 سخن کردن نمی آید ز هر کس تو می دانی سلیم این شیوه را خوب