آن را که در فراق از حکیم نزاری قهستانی غزل 228

1 آن را که در فراق صبوری میسرست عشقش همیشه بر هوس دل مقدر است

2 در عشق سوز باید و با سوز درد دل آری هوس نه عشق بود کار دیگرست

3 عشق مجاز را ز حقیقت توان شناخت آواز نوحه‌گر نه چو فریاد مادرست

4 آه از دلی که جان گرامی به عشق داد با جان رفته آتش سوداش در برست

5 می‌سوزد و هنوز همان عاشق است زار می‌میرد و هنوز همان مهرپرورست